dinsdag 15 april 2008
woensdag 9 april 2008
Verschillende teksten van internet over die film
Duitsland, Zuid-Korea, 2003, dolby digital, kleur, 103 min.
Productie: Korea Pictures, LJ
Films, Pandora Filmproduktion GmbH/Karl Baumgartner, Seung-jae Lee
Scenario: Ki-duk Kim, Camera: Dong-hyeon Baek Montage: Ki-duk Kim Kostuums: Min-Hee KimRegie: Ki-duk KimMet: Yeo-jin Ha, Jong-ho Kim Yeong-su Oh, Jae-kyeong Seo, Young-min Kim
Pitch: Niemand is immuun voor de kracht van de seizoenen en hun jaarlijkse cyclus van geboorte, groei en verval.
Een oudere monnik leert zijn leerling harde levenslessen in een indringende bespiegeling over de cyclische aard van het bestaan.
Bijzonderheden: Grote winnaar van de Internationale Filmfestivals van San Sebastian en Locarno. (2003).
Bijzonderheden: Grote winnaar van de Internationale Filmfestivals van San Sebastian en Locarno. (2003).
De Zuid-Koreaanse regisseur Ki-Duk Kim is bij velen bekend als maker van gewelddadige films met een radicale en vaak schokkende visie op de Koreaanse samenleving. Mensen die bij The Isle afhaakten, kunnen onbevreesd de filmzaal instappen voor deze serene en adembenemende meditatie over de essentie van het leven.Aanloop: Ki-Duk Kim (Noord-Korea, 1960) won in 1995 de Korea Film Commission Award voor het beste scenario voor "Jaywalking". Kim debuteerde in 1996 als regisseur met Crocodile. In 2000 brak hij internationaal door met het omstreden The Isle. Ook maakte hij Bad Guy (2001) en Address Unknown (2001).
Wat zei de geschreven pers:
De berg op met boeddhaDe prachtige tekens in het hout; de puppy, de haan, de kat en de slang op het vlot; de cirkel van het leven - je kunt erbij denken wat je wilt. De fraaie maar lege beelden zeggen vooral dat Kim Ki-Duk het licht heeft gezien. Hij wel.Bron: Jan Pieter Ekker in Cinema.nl
Wat zei de geschreven pers:
De berg op met boeddhaDe prachtige tekens in het hout; de puppy, de haan, de kat en de slang op het vlot; de cirkel van het leven - je kunt erbij denken wat je wilt. De fraaie maar lege beelden zeggen vooral dat Kim Ki-Duk het licht heeft gezien. Hij wel.Bron: Jan Pieter Ekker in Cinema.nl
Verpletterend mooie seizoenenDe symboliek (...) ligt er misschien dik bovenop, maar Kim Ki-duk weet zijn publiek er in die overdonderende lokaties feilloos van te overtuigen.Bron: Bas Blokker in NRC Handelsblad
Niemand is immuun voor de kracht van de seizoenen en hun jaarlijkse cyclus van geboorte, groei en verval. Een oudere monnik leert zijn leerling harde levenslessen in een indringende bespiegeling over de cyclische aard van het bestaan.
Wij dachten dat die dieren die in de verschillende seizoenen op de tempel leefden misschien voor de jaren stonden; jaar van de haan etc. Het waren chronologisch: hond, haan, kat, slang en schildpad. Maar ik weet er ook het fijne niet van...Ik vond het iig een enorme ervaring; ik was nog nooit zo meegenomen in de prachtige beelden van een film. Het begin was een beetje wennen, maar na afloop had ik het gevoel alsof ik uit een warm bad stapte.
Spring, summer, fall, winter…and spring (Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom) Regie: Kim Ki-Duk Rating 4,5/5 Kim Ki-Duk neemt de kijker mee in een boeddhistische trance met prachtige beelden en simpele lessen. Het verhaal speelt zich af in een pittoresk vallei met een meer en een drijvende tempel, waarop een boeddhistische monnik en zijn leerling wonen. Het verhaal wordt verteld aan de hand van de verschillende seizoenen uit de titel met fikse sprongen ertussen. Ieder seizoen begint met een Koreaans teken van het seizoen, waarna de deur naar het meer opent en het verhaal begint: In Spring maken we kennis met de oude monnik en zijn leerling. Het valt meteen op dat er weinig wordt gesproken en het verhaal grotendeels wordt verteld door de prachtige beelden van de natuur en de drijvende tempel. De oude monnik en de jonge leerling leven in een soort van vreedzame coëxistentie; een boeddhist mag immers niet gehecht raken aan het aardse. De spoiler over de levensles van de jonge leerling zal ik niet geven zoals vrijwel alle andere recensenten deden. In Summer als de jonge leerling een adolescent is geworden, komt een moeder haar zieke dochter afleveren zodat zowel haar lichaam als ziel gezuiverd kunnen worden in de mooie natuur. Natuurlijk zorgt zij ervoor dat de hormonen van de jongen zich gaan verzetten tegen zijn celibataire bestaan. In Fall komt de leerling als volwassen man terug en is als de roerige stormende herfst. De oude man, de rust zelve, weet de man weer tot bedaren te brengen. Uiteindelijk nemen de twee afscheid van elkaar. In Winter komt de leerling als oudere man terug naar het vallei en de vastgevroren tempel. Hier hervindt hij zijn rust weer en hij bezint zich over de voorafgaande seizoenen. Totdat op een dag een klein jongetje wordt afgeleverd door een anonieme moeder. En dan is de cirkel rond: het is weer Spring. Een oude monnik en een jonge leerling… De monnik en de jonge leerling worden door verschillende acteurs gespeeld in de verschillende seizoenen/ jaren. Ook regisseur Kim Ki-Duk speelt de leerling (in Fall). Het spel van allen is sober, maar door de sfeer van de film is dit alleen maar beter. Het is eerst even wennen aan het trage tempo en de minimale dialoog. Maar al vrij snel zit je als kijker erin en als de film is afgelopen, heb je het gevoel alsof je ontwaakt uit een diepe meditatie. De film is sterk opgebouwd; het tempo wordt heel rustig opgebouwd met als hoogtepunt Fall, waarna het tempo weer rustiger wordt. De terugkeer der seizoenen beschrijft de wederkerigheid in het leven en de relatie van de mens met de natuur. Dit wordt op zo’n mooie manier verbeeld in de film, dat ik deze film aan iedereen kan aanraden.
A young boy lives in a small floating temple on a beautiful lake, together with an elderly master who teaches him the ways of the Buddha. Years later the boy, now a young man, experiences his sexual awakening with a girl who has come to the temple to be healed by the master. The youth runs away to the outside world but his lust turns his life into hell, so he returns to the lake temple to find spiritual enlightenment.
Niemand is immuun voor de kracht van de seizoenen en hun jaarlijkse cyclus van geboorte, groei en verval. Een oudere monnik leert zijn leerling harde levenslessen in een indringende bespiegeling over de cyclische aard van het bestaan.
Wij dachten dat die dieren die in de verschillende seizoenen op de tempel leefden misschien voor de jaren stonden; jaar van de haan etc. Het waren chronologisch: hond, haan, kat, slang en schildpad. Maar ik weet er ook het fijne niet van...Ik vond het iig een enorme ervaring; ik was nog nooit zo meegenomen in de prachtige beelden van een film. Het begin was een beetje wennen, maar na afloop had ik het gevoel alsof ik uit een warm bad stapte.
Spring, summer, fall, winter…and spring (Bom yeoreum gaeul gyeoul geurigo bom) Regie: Kim Ki-Duk Rating 4,5/5 Kim Ki-Duk neemt de kijker mee in een boeddhistische trance met prachtige beelden en simpele lessen. Het verhaal speelt zich af in een pittoresk vallei met een meer en een drijvende tempel, waarop een boeddhistische monnik en zijn leerling wonen. Het verhaal wordt verteld aan de hand van de verschillende seizoenen uit de titel met fikse sprongen ertussen. Ieder seizoen begint met een Koreaans teken van het seizoen, waarna de deur naar het meer opent en het verhaal begint: In Spring maken we kennis met de oude monnik en zijn leerling. Het valt meteen op dat er weinig wordt gesproken en het verhaal grotendeels wordt verteld door de prachtige beelden van de natuur en de drijvende tempel. De oude monnik en de jonge leerling leven in een soort van vreedzame coëxistentie; een boeddhist mag immers niet gehecht raken aan het aardse. De spoiler over de levensles van de jonge leerling zal ik niet geven zoals vrijwel alle andere recensenten deden. In Summer als de jonge leerling een adolescent is geworden, komt een moeder haar zieke dochter afleveren zodat zowel haar lichaam als ziel gezuiverd kunnen worden in de mooie natuur. Natuurlijk zorgt zij ervoor dat de hormonen van de jongen zich gaan verzetten tegen zijn celibataire bestaan. In Fall komt de leerling als volwassen man terug en is als de roerige stormende herfst. De oude man, de rust zelve, weet de man weer tot bedaren te brengen. Uiteindelijk nemen de twee afscheid van elkaar. In Winter komt de leerling als oudere man terug naar het vallei en de vastgevroren tempel. Hier hervindt hij zijn rust weer en hij bezint zich over de voorafgaande seizoenen. Totdat op een dag een klein jongetje wordt afgeleverd door een anonieme moeder. En dan is de cirkel rond: het is weer Spring. Een oude monnik en een jonge leerling… De monnik en de jonge leerling worden door verschillende acteurs gespeeld in de verschillende seizoenen/ jaren. Ook regisseur Kim Ki-Duk speelt de leerling (in Fall). Het spel van allen is sober, maar door de sfeer van de film is dit alleen maar beter. Het is eerst even wennen aan het trage tempo en de minimale dialoog. Maar al vrij snel zit je als kijker erin en als de film is afgelopen, heb je het gevoel alsof je ontwaakt uit een diepe meditatie. De film is sterk opgebouwd; het tempo wordt heel rustig opgebouwd met als hoogtepunt Fall, waarna het tempo weer rustiger wordt. De terugkeer der seizoenen beschrijft de wederkerigheid in het leven en de relatie van de mens met de natuur. Dit wordt op zo’n mooie manier verbeeld in de film, dat ik deze film aan iedereen kan aanraden.
A young boy lives in a small floating temple on a beautiful lake, together with an elderly master who teaches him the ways of the Buddha. Years later the boy, now a young man, experiences his sexual awakening with a girl who has come to the temple to be healed by the master. The youth runs away to the outside world but his lust turns his life into hell, so he returns to the lake temple to find spiritual enlightenment.
Spring, summer, fall
De televisie stond toen nog aan op nederland 2. Er begon een Zuid-Koreaanse film, “Spring, summer, fall”.
Bij mij staat de tv soms aan, omdat ik in het voorbijgaan meestal de meest verrassende beelden opvang (na middernacht staat de tv dan ook niet op een commerciele zender, want die beelden zijn niet verrassend, op zondagochtend staat de tv vaak aan op nederland 3, want de kindertv is verrassend, ik hou van films zoals Polleke, Marieken en Scandinavische kinderfilms enzo, en Vrije geluiden of de Boeddhistische omroep zendt iets interessants uit).
De Zuid-Koreaanse film was heel verrassend en hij was pas om 2 uur afgelopen, ik was ontzettend gefascineerd door wat ik zag. De eerste beelden maakten me vol afgrijzen nieuwsgierig naar de afloop van de scene.
Ik zag een jongetje van een jaar of zeven, hij liep in een prachtige omgeving, een mooie natuur, zoals die in Zuid-Korea te vinden zal zijn.
Hij liep een ondiep vijvertje in en ving een visje, even later zag ik hem vol leedvermaak lachend een touwtje om het lijf van de vis binden. Hij liet de vis met het touwtje weer vrij in het water, en toen zag ik tot mijn schrik dat er een steen aan het touwtje vastzat, de vis kwam maar moeizaam vooruit.
Mijn eerste neiging was om het beeld weg te zappen, voor mij als vegetarier en iemand die actief anti dierenleed is, was het te erg om naar te kijken, toch werd ik geprikkeld om te willen zien waarom deze scene was gemaakt, wat was de bedoeling hiervan? Het jongetje, gekleed in een grijze pij, liep verder en ik zag hem zoekend rondkijken, plotseling glimlachte hij, hij dook ergens op af en ik zag dat hij een kikker had gevangen. Even later zag ik dat hij een touwtje om het lijf van de kikker bond, en hij liet de kikker vrij in het water en ook aan het touwtje om de kikker zat een steen, waardoor de kikker maar langzaam vooruit kwam, hij kon nergens opspringen of weer uit het water komen.
Toen liep het jongetje weer op het land en keek zoekend rond, hij ving een slang, bond er een touwtje om met een steen. De slang wilde snel wegkruipen, maar door de steen ging dit niet goed, de steen bleef achter andere steentjes haken en trok de slang dan weer terug.
Het volgende beeld was dat ik zag dat er een man naar het jongetje had staan kijken. Bij wat hun huis was, volgde een gesprek tussen de man en het jongetje. Er was weinig geluid in de film tot nu toe, dan alleen een achtergrondmuziekje. Het jongetje had op zijn rug een steen die was vastgebonden met een touw. Hij huilde en zei dat het erg zwaar was, dat hij zo niet kon lopen.
De man zei: is het niet zo dat je een vis hebt gevangen en een touw met een steen aan hem hebt bevestigd, waardoor de vis niet goed vooruit komt? Ja meneer, zei het jongetje in het Zuid-Koreaans.
En is het niet zo, dat je een kikker een touw met een steen hebt omgebonden, waardoor hij niet gemakkelijke vooruit komt? Ja meneer, antwoordde het jongetje.
En heb je ook bij een slang een steen vastgebonden, waardoor die niet vooruit komt? Ja meneer.
De man zei daarop: ga deze dieren verlossen, en als je dat hebt gedaan, zal ik jou verlossen.
En als een van hen dood zal zijn gegaan, zal je een steen voor hem dragen in je hart voor de rest van je leven.
Het jongetje ging op zoek naar de dieren, hij vond ze stuk voor stuk en zag dat ze dood waren gegaan, hij huilde bij elk van hen.
Hij groeide op.
Toen kwam er een vrouw bij hen logeren in deze natuurlijk rustige omgeving om beter te worden van de een of andere ziekte. Hij werd verliefd op de vrouw, en zij op hem, ze hadden sex met elkaar en hij vroeg zich af en sprak dat uit, wat dit was dat er met hem was gebeurd, want hij vreesde niet meer te kunnen leven als hij haar niet zou blijven zien.
De oude man kwam er achter dat zij met elkaar gingen, hij vroeg: ben je beter geworden, waarop zij antwoordde dat zij inderdaad hersteld was van haar ziekte.
De oude man zei: dan is het een goed medicijn geweest. Hierop stuurde hij weer terug naar waar ze vandaan was gekomen. De jongen, die inmiddels een jongeman was geworden, huilde en bad. Maar hij kon het niet verdragen en reisde achter haar aan. Midden in de nacht verdween hij.
Het was zomer.
Een tijd later las de oude man een berichtje in de krant, er stond een foto bij. Het berichtje ging over een man die op de vlucht was, omdat hij zijn vrouw had vermoord.
De oude man bereidde zich voor op de ontvangst van de jongeman.
Een dag later arriveerde hij.
De oude man zei: waarom ben je weggegaan? De jonge man antwoordde: ik hield van haar.
De oude man vroeg: waarom heb je haar gedood? De jonge man antwoordde: ze verliet mij voor een andere man. Hij werd heel kwaad, toen er hij alles weer in gedachten kreeg.
De oude man zei: Wat ons dierbaar is, is ook dierbaar voor anderen.
Hij droeg de jonge man op te boeten, zij wisten beiden dat hij door de politie gehaald zou worden en dat hij de doodstraf zou kunnen krijgen.
De oude man beval hem te bidden, tijdens zijn bidden sloeg de oude man de jongen met een stok, net zolang tot de jongen niet meer kon staan, toen bond hij hem met een touw dusdanig dat de jongen met vastgebonden handen en benen in een gebogen houding aan het plafond hing. Het touw was verder vastgemaakt van het plafond naar beneden en onder het touw brandde een kaars, waardoor het touw zou worden doorgebrand.
Toen dat gebeurde viel de jongen op de grond. De oude man zei: je doodt makkelijk, maar bent moeilijk te doden.
Toen schilderde de oude man tekens op het houten terras, heel veel Koreaanse tekens.
Hij droeg de jongen op om deze met het mes, het moordwapen, uit te kerven.
In de verte kwamen twee mannen van de politie aan, de oude man liet hen naderen, de jongen wilde zich gaan verdedigen, maar de oude man, zei: waar wacht je op? Ga door met je opdracht.
Dus de jongen ging door met het uitkerven van de tekens. De mannen vroegen: hoelang gaat het duren? En de oude man antwoordde: tot morgenvroeg.
De jonge man ging de hele nacht door, bij het licht van een kaars, kerfde hij alle tekens uit in het hout. Toen hij klaar was viel hij om, in slaap. Terwijl hij sliep verfden de oude man en de twee politiemannen alle tekens in kleuren, en toen dat klaar was, maakte de oude man de jongen wakker. Hij zei: het is tijd.
Hij werd meegenomen. Het werd winter.
De oude man leefde alleen verder. Toen zijn tijd gekomen was, maakte hij een brandstapeltje op zijn boot, haalde de stop uit de bodem van de boot, hij ging op de brandstapel zitten en stak deze aan en zo stierf hij.
Toen de jongeman zijn tijd had uitgezeten, kam hij terug, hij trof niemand aan, met een heleboel rituelen leek het alsof hij afscheid nam van de oude man, hoewel die er niet meer was.
Op een dag kwam er een vrouw met een huilend klein jongetje. De vrouw had haar gzicht verborgen in een doek, ze huilde. Het jongetje bleef bij de man. De vrouw vluchtte over het ijs en viel in een wak en verdronk.
De man deed weer boete, hij had een boeddhabeeld en een kleine molensteen, de molensteen bond hij aan een touw en deed dat om zijn middel. Met deze twee zware dingen maakte hij een lange tocht, hij sleepte de steen achter zich aan. Het was lente. Toen eindigde de film.
Bij mij staat de tv soms aan, omdat ik in het voorbijgaan meestal de meest verrassende beelden opvang (na middernacht staat de tv dan ook niet op een commerciele zender, want die beelden zijn niet verrassend, op zondagochtend staat de tv vaak aan op nederland 3, want de kindertv is verrassend, ik hou van films zoals Polleke, Marieken en Scandinavische kinderfilms enzo, en Vrije geluiden of de Boeddhistische omroep zendt iets interessants uit).
De Zuid-Koreaanse film was heel verrassend en hij was pas om 2 uur afgelopen, ik was ontzettend gefascineerd door wat ik zag. De eerste beelden maakten me vol afgrijzen nieuwsgierig naar de afloop van de scene.
Ik zag een jongetje van een jaar of zeven, hij liep in een prachtige omgeving, een mooie natuur, zoals die in Zuid-Korea te vinden zal zijn.
Hij liep een ondiep vijvertje in en ving een visje, even later zag ik hem vol leedvermaak lachend een touwtje om het lijf van de vis binden. Hij liet de vis met het touwtje weer vrij in het water, en toen zag ik tot mijn schrik dat er een steen aan het touwtje vastzat, de vis kwam maar moeizaam vooruit.
Mijn eerste neiging was om het beeld weg te zappen, voor mij als vegetarier en iemand die actief anti dierenleed is, was het te erg om naar te kijken, toch werd ik geprikkeld om te willen zien waarom deze scene was gemaakt, wat was de bedoeling hiervan? Het jongetje, gekleed in een grijze pij, liep verder en ik zag hem zoekend rondkijken, plotseling glimlachte hij, hij dook ergens op af en ik zag dat hij een kikker had gevangen. Even later zag ik dat hij een touwtje om het lijf van de kikker bond, en hij liet de kikker vrij in het water en ook aan het touwtje om de kikker zat een steen, waardoor de kikker maar langzaam vooruit kwam, hij kon nergens opspringen of weer uit het water komen.
Toen liep het jongetje weer op het land en keek zoekend rond, hij ving een slang, bond er een touwtje om met een steen. De slang wilde snel wegkruipen, maar door de steen ging dit niet goed, de steen bleef achter andere steentjes haken en trok de slang dan weer terug.
Het volgende beeld was dat ik zag dat er een man naar het jongetje had staan kijken. Bij wat hun huis was, volgde een gesprek tussen de man en het jongetje. Er was weinig geluid in de film tot nu toe, dan alleen een achtergrondmuziekje. Het jongetje had op zijn rug een steen die was vastgebonden met een touw. Hij huilde en zei dat het erg zwaar was, dat hij zo niet kon lopen.
De man zei: is het niet zo dat je een vis hebt gevangen en een touw met een steen aan hem hebt bevestigd, waardoor de vis niet goed vooruit komt? Ja meneer, zei het jongetje in het Zuid-Koreaans.
En is het niet zo, dat je een kikker een touw met een steen hebt omgebonden, waardoor hij niet gemakkelijke vooruit komt? Ja meneer, antwoordde het jongetje.
En heb je ook bij een slang een steen vastgebonden, waardoor die niet vooruit komt? Ja meneer.
De man zei daarop: ga deze dieren verlossen, en als je dat hebt gedaan, zal ik jou verlossen.
En als een van hen dood zal zijn gegaan, zal je een steen voor hem dragen in je hart voor de rest van je leven.
Het jongetje ging op zoek naar de dieren, hij vond ze stuk voor stuk en zag dat ze dood waren gegaan, hij huilde bij elk van hen.
Hij groeide op.
Toen kwam er een vrouw bij hen logeren in deze natuurlijk rustige omgeving om beter te worden van de een of andere ziekte. Hij werd verliefd op de vrouw, en zij op hem, ze hadden sex met elkaar en hij vroeg zich af en sprak dat uit, wat dit was dat er met hem was gebeurd, want hij vreesde niet meer te kunnen leven als hij haar niet zou blijven zien.
De oude man kwam er achter dat zij met elkaar gingen, hij vroeg: ben je beter geworden, waarop zij antwoordde dat zij inderdaad hersteld was van haar ziekte.
De oude man zei: dan is het een goed medicijn geweest. Hierop stuurde hij weer terug naar waar ze vandaan was gekomen. De jongen, die inmiddels een jongeman was geworden, huilde en bad. Maar hij kon het niet verdragen en reisde achter haar aan. Midden in de nacht verdween hij.
Het was zomer.
Een tijd later las de oude man een berichtje in de krant, er stond een foto bij. Het berichtje ging over een man die op de vlucht was, omdat hij zijn vrouw had vermoord.
De oude man bereidde zich voor op de ontvangst van de jongeman.
Een dag later arriveerde hij.
De oude man zei: waarom ben je weggegaan? De jonge man antwoordde: ik hield van haar.
De oude man vroeg: waarom heb je haar gedood? De jonge man antwoordde: ze verliet mij voor een andere man. Hij werd heel kwaad, toen er hij alles weer in gedachten kreeg.
De oude man zei: Wat ons dierbaar is, is ook dierbaar voor anderen.
Hij droeg de jonge man op te boeten, zij wisten beiden dat hij door de politie gehaald zou worden en dat hij de doodstraf zou kunnen krijgen.
De oude man beval hem te bidden, tijdens zijn bidden sloeg de oude man de jongen met een stok, net zolang tot de jongen niet meer kon staan, toen bond hij hem met een touw dusdanig dat de jongen met vastgebonden handen en benen in een gebogen houding aan het plafond hing. Het touw was verder vastgemaakt van het plafond naar beneden en onder het touw brandde een kaars, waardoor het touw zou worden doorgebrand.
Toen dat gebeurde viel de jongen op de grond. De oude man zei: je doodt makkelijk, maar bent moeilijk te doden.
Toen schilderde de oude man tekens op het houten terras, heel veel Koreaanse tekens.
Hij droeg de jongen op om deze met het mes, het moordwapen, uit te kerven.
In de verte kwamen twee mannen van de politie aan, de oude man liet hen naderen, de jongen wilde zich gaan verdedigen, maar de oude man, zei: waar wacht je op? Ga door met je opdracht.
Dus de jongen ging door met het uitkerven van de tekens. De mannen vroegen: hoelang gaat het duren? En de oude man antwoordde: tot morgenvroeg.
De jonge man ging de hele nacht door, bij het licht van een kaars, kerfde hij alle tekens uit in het hout. Toen hij klaar was viel hij om, in slaap. Terwijl hij sliep verfden de oude man en de twee politiemannen alle tekens in kleuren, en toen dat klaar was, maakte de oude man de jongen wakker. Hij zei: het is tijd.
Hij werd meegenomen. Het werd winter.
De oude man leefde alleen verder. Toen zijn tijd gekomen was, maakte hij een brandstapeltje op zijn boot, haalde de stop uit de bodem van de boot, hij ging op de brandstapel zitten en stak deze aan en zo stierf hij.
Toen de jongeman zijn tijd had uitgezeten, kam hij terug, hij trof niemand aan, met een heleboel rituelen leek het alsof hij afscheid nam van de oude man, hoewel die er niet meer was.
Op een dag kwam er een vrouw met een huilend klein jongetje. De vrouw had haar gzicht verborgen in een doek, ze huilde. Het jongetje bleef bij de man. De vrouw vluchtte over het ijs en viel in een wak en verdronk.
De man deed weer boete, hij had een boeddhabeeld en een kleine molensteen, de molensteen bond hij aan een touw en deed dat om zijn middel. Met deze twee zware dingen maakte hij een lange tocht, hij sleepte de steen achter zich aan. Het was lente. Toen eindigde de film.
woensdag 2 april 2008
Fucking Åmål
Fucking Åmål (1998)
Alternatieve titel: Show Me Love
Zweden / DenemarkenDrama / Romantiek89 minutengeregisseerd door Lukas Moodysson met Alexandra Dahlström, Rebecka Liljeberg en Erica Carlson
Alternatieve titel: Show Me Love
Zweden / DenemarkenDrama / Romantiek89 minutengeregisseerd door Lukas Moodysson met Alexandra Dahlström, Rebecka Liljeberg en Erica Carlson
Åmål is een onooglijk provinciestadje waar nooit iets gebeurt en de jongeren zich te pletter vervelen. De 16-jarige, lesbische Agnes voelt zich eenzaam en slaagt er niet in een stabiele vriendenkring op te bouwen. Zelf kijkt ze vooral op naar haar klasgenote Elin die de jongens rond haar vingers draait, maar ook daar op uitgekeken is geraakt. Agnes' wereld stort in wanneer uitgerekend Elin haar op haar verjaardagsfeestje vernedert om indruk te kunnen maken op haar oudere zus Jessica. Maar daar heeft Elin, die gefascineerd raakt door Agnes' moed, achteraf spijt van. Er volgt een langzame toenadering tussen de twee.
Abonneren op:
Posts (Atom)
